„Okres Adwentu ma podwójny charakter. Jest okresem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez który wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa kieruje się dusze ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem radosnego i pobożnego oczekiwania” Kościół o Adwencie, w 39 numerze ogólnych norm Roku liturgicznego i Kalendarza z 1969 r.
Słowo „adwent” pochodzi od łac. advenio – przychodzić. Adwent jest nierozłącznie związany z Uroczystością Narodzenia Pańskiego. Pierwsze wzmianki o przygotowaniu do Bożego Narodzenia pochodzą z Galii (dzisiejsza Francja) i Hiszpanii. Pierwotnie w Adwencie przygotowywano katechumenów do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej, zwłaszcza chrztu. Biskupi proponowali należyte przygotowanie do obchodów Narodzenia Pańskiego poprzez ascezę, pokutę i rezygnację z zabaw i uciech.
W Rzymie Adwent wprowadzono dopiero w VI w. (trwał on pierwotnie 6 tygodni), zaś od pontyfikatu św. pap. Grzegorza Wielkiego – już cztery tygodnie i zyskał poza ascetycznym przygotowaniem do Bożego Narodzenia; charakter eschatologiczny czyli przygotowania do ostatecznego przyjścia Chrystusa.
Adwent, jako okres radosnego i pobożnego przygotowania do dnia narodzin Pana, obchodzi się do dziś prawie w niezmienionej formie. Nie jest to już jednak okres pokutny (jak kiedyś). Warto jednak powziąć stosowne postanowienia, wzmacniające naszą wolę. Okres adwentu ma dwie części. Pierwsza część: od pierwszej Niedzieli Adwentu aż do 16 grudnia. Przygotować ma na paruzję – ostateczne przyjście Chrystusa u końcu czasów. Druga część to bezpośrednie przygotowanie do Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Przebiega ona od 16 do 24 grudnia. Trzecia Niedziela Adwentu – zwana niedzielą Gaudete: Radości (w liturgii używamy różowego koloru szat), jest podkreśleniem radosnego charakteru oczekiwaniaĺ na Chrystusa. W tym czasie Kościół sprawuje Roraty- msze o poranku ku czci NMP.
Symbole Adwentu: lampion, świeca roratnia, wieniec adwentowy, kalendarz adwentowy. Obecnie cały czas trwania Kościoła można nazwać nieustannym „Adwentem”; oczekiwaniem na wypełnienie się czasów. Cały czas pielgrzymujemy, jesteśmy w drodze, w oczekiwaniu.
