Tradycja wiary od 1553 roku

DSC_0066-5

Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne... Tylko dziś jest twoje.

Św. Jan Paweł II

Do 1527 r. miejscowość, gdzie jest usytuowany kościół nosiła nazwę Łączna Mniska. Aż do XVIII stanowiła ona własność opactwa benedyktyńskiego w Sieciechowie. Przed założeniem parafii funkcjonowała tu mała kaplica. Parafia została erygowana w 1533 r. przez biskupa Piotra Tomickiego. Fundatorami byli benedyktyni sieciechowscy. W ziemię uposażył ją opat Maciej. W XVII powstał kościół drewniany z fundacji abp. Lwowskiego Jana Próchnickiego. Przy tym kościele powstała kaplica murowana.

Do końca XVIII w., gdy nie istniała jeszcze diecezja lubelska, parafia przynależała do diecezji krakowskiej i wchodziła najpierw w skład dekanatu parczewskiego, później chełmskiego a od XX w. od erygowania diecezji lubelskiej w 1905 do dekanatu łęczyńskiego. W latach 1968 – 1972 dla usprawnienia duszpasterstwa pobudowano kaplicę filialną w Nadrybiu, która usamodzielniła się w 1981 r. Do XVIII w. duszpasterzami byli benedyktyni. Za ich posługiwania przy parafii istniała szkoła i niewielki szpital dla ubogich.

Obecny kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zaczęto budować w 1778 r. z fundacji opata sieciechowskiego Leonarda Prokopowicza. W 1786 r. kościół został konsekrowany przez biskupa Jana Lenczowskiego. Zakończenie prac budowlanych nastąpiło w 1800 r. W tym też czasie otrzymał ostateczny kształt rokokowy ołtarz główny z obrazem Matki Bożej Wniebowziętej. W 1907 dobudowano drugą zakrystię (tzw. salkę katechetyczną). W 1914 położono polichromię w całym kościele. W latach 1979 – 1981 dokonano kompleksowej renowacji polichromii przez Alojzego Gossa z Torunia. Po lewej stronie kościoła mieszczą się ołtarze z obrazami Matki Bożej Różańcowej, św. Barbary, św. Macieja Apostoła. Po prawej stronie zaś św. Antoniego Padewskiego, św. Anny Samotrzeć i św. Tekli. Na chórze znajdują się organy 8 głosowe z XIX wieku.